Het Binnenland van Albanië
Vanaf de kust verkenden we verder het binnenland van Albanië. Naast een leuke wijngaard vonden we een fijne camping nabij Tirana. De perfecte werkplek met nieuwe vriendjes!
De volgende ochtend reden we opnieuw naar de kust, richting het tentje die wel open was. In de hoop dat we hier meer leven in de brouwerij zouden vinden. En dat was zeker het geval. Dankzij het enorme fancy appartementenpark hier aan de kust was het hier semi druk op het strand, voor wat je druk kunt noemen… We hadden geluk! De restaurantjes hier waren alleen in het weekend open zo buiten het seizoen.
Beach day
Na een ontbijtje hebben we een paar uur liggen luiwammessen op het strand. Onze eerste dag echt even helemaal niks: heerlijk! Na een zwempje en een dutje koelde het ’s middags alweer een flink stuk af. We besloten onze spullen in te pakken en een camping om te gaan zoeken verderop.
Wijngaard Abaia
We vonden een nieuwe wijngaard in de buurt van Durrës en besloten hierheen te rijden. Alexander deed een poging om te douchen, wat de eerste keer zou zijn dat we de douche daadwerkelijk zouden gebruiken. Maar helaas was na 10 seconden het water op! Haha wat hebben we gelachen. We hebben geen meter in de tank geplaatst, waar Alexander nu erg van baalt, aangezien we nooit precies weten hoeveel er nog inzit… En het met het tanken ook een klein beetje gokken is wanneer die vol zit.
Na deze mislukte poging om het zout van ons af te spoelen liepen we richting het wijnhuis voor een lekkere salade, soep en bruchetta. Een licht diner dachten we, maar ook dit werd een volwaardige maaltijd. We vroegen aan de bediening of we hier konden slapen, dit mocht, maar ze vertelde ons wel om op te passen en alles goed op slot te doen, gezien er veel criminaliteit was. Hmmm, misschien toch niet zo relaxed. We besloten daarom om door te rijden naar een camping nabij Tirana. Een goede keuze zo bleek!
Camping Tirana
Een relaxte camping ook nabij een mooi meertje in de middle of nowhere. Er waren een paar andere campers en tentjes. Zo ontmoeten we hier ook de Belgische Miras, een jongen van 18 die hier was gekomen om lekker solo te hiken en al wandelend naar de volgende mooie campspot te lopen. Hoe stoer! Hij vertelde ons over zijn avonturen in Albanië. Zo was die aangevallen door een wilde hond en waren er tijdens het wildkamperen verschillende mensen aan zijn tent gekomen ’s nachts. Niet heel relaxed! Daarna besloot hij op deze camping te gaan staan en vanaf hier nog een paar mooie hikes te maken…
Werkspot on point
De komende dagen zouden we op deze camping gaan werken. Want het was alweer zondagavond. We hadden heerlijk weer erbij en praktisch de hele camping voor onszelf, met Miras en onze poezen.
De drie gelaarzde kittens
Op deze camping waren namelijk ook weer veel straatdieren. Waarvan de eigenaar overigens wel beweerde dat de katten van de buren waren, maar aan hun gedrag te zien kregen ze hier op de camping toch meer te eten…
Deze drie rode kater kittens werden onze beste vriendjes. Ze volgden ons overal, al helemaal met de lokroep die Alexander al snel had gecreëerd. Ze klommen continue op ons schoot om te knuffelen, slapen, of te schooien om eten… Wat we ze natuurlijk ook gaven. Want smelt…
Ook een lokale straathond was blij met onze komst en verkeerde keuze in het kopen van kipfilet wat uiteindelijk kippenlever bleek. Een feestmaal voor de diertjes.
We aten die avond gezellig met Miras met wie we verder verhalen uitwisselden en reiservaringen plus plannen voor de toekomst deelden. Een gezellige avond, waarbij we hebben kunnen genieten van geweldige Vlaamse woorden en uitspraken. ‘’
De volgende dag zouden we na ons gebruikelijke dipje in het meer weer een werkdag hebben, waarna we aan het einde van de dag richting Macedonië zouden rijden! We hebben zwaar overwogen om onze kittens mee te nemen, maar waar moesten we ze laten? Zonder kittens vervolgden we onze weg richting Macedonië.