15 Checkpoints en gratis diesel tijdens onze reis door Irak

Na een veilige bordercross met Ja to nowhere en Seen by Celine, zetten we onze reis voort door Irak. Om de goede nachtrust van onze familie, kiezen we ervoor om zo spoedig mogelijk door het land heen te rijden. In deze blog delen we onze bevindingen tijdens deze reis. Onze tour door Irak!

In een streep het land door

Ondanks dat we graag nog meer van Irak hadden willen zien, hebben we ivm de ongerustheid van het thuisfront besloten in één streep door te rijden. Na de eerste dag met Celine, Benjamin, Johannes en Anna hebben wij besloten alleen verder te rijden naar Baghdad en vervolgens Kuwait. De anderen hebben nog zo’n 3 weken Irak verder ontdekt, waarbij wij uiteraard hebben mee genoten van de prachtige beelden en verhalen van hen! Mocht je nieuwsgierig zijn, op hun Instagram pagina’s vindt je beelden en verhalen van voormalig Kurdistan: Kurdish Irak en de rest van Irak!

Checkpoint Charlie in Irak

Het waren behoorlijke ritten beide dagen. Dag 1 richting Bagdad hebben we maar liefst 15 checkpoints van het lokale leger gehad om documenten, auto en reden van reis te checken. Langs de route zag je ook verschillende verdedigingvestigingen, waar nog actief soldaten inzitten om het allemaal in de gaten te houden. Enigzins een confrontatie van de spanningen die nog steeds in het land spelen om IS te boven te blijven. Anderzijds gaf het ons een veilig gevoel, dat we getuige waren dat de Irakezen actief bezig zijn met het verdrijven van mensen met kwade wil, zoals de strijders van IS.

Always keep eyes on your papers

Bij een van de 15 checkpoints hadden we wat een raar akkefietje. Het was rond lunchtijd, toen we voor de zoveelste keer om onze documenten en papieren werden gevraagd. Na het goedkeuren van ons paspoorten werd er gevraagd naar autopapieren. Zo gaven we ons kentekenbewijs, net als onze Carnet de passage. De Carnet de Passage is een soort verzekeringsdocument die je voor specifieke landen in o.a. het midden-oosten nodig bent. Een bijzonder waardevol papier, aangezien er een behoorlijke borg aan hangt, die de maatschappij inzet, op het moment dat je bijvoorbeeld niet kunt aantonen dat je auto weer terug in NL is…

Zo nam deze chef ons papier mee, waarna Alexander besloot om mee te lopen. Want dit papier willen we natuurlijk niet kwijt! Ik besloot ook om mee te lopen, want ik kon wel wat beweging gebruiken. Menneer liep naar achteren, waar uit verschillende gebouwtjes mensen kwamen om hun lunchpakket op te halen. De man liep verder naar achteren met onze papieren. Hij murmelde wat in het Arabisch en liep verder door. Veel verbaasde gezichten richting ons, want wat deden die toeristen hier achter de schermen? De man liep een rondje om het gebouw, en verdween vervolgens achter een deur. Op dat zelfde moment kwam zijn leidinggevende op ons af stappen wat we hier moesten en waar onze papieren waren op een vervelende toon.

Alexander wees naar het kamertje, waar vervolgens de chef die naar binnen gelopen was naar buiten kwam om te beweren dat hij onze papieren niet had. WAT?! Is dit wederom een scam, vroeg ik me af? Alexander twijfelde niet en flipte: ‘’Where the fuck did you bring our papers, you just had it?!’’ De leidinggevende reageerde op onze reactie door zijn medewerker erop aan te spreken, waarna hij de papieren ineens wel wist te vinden. 

De leidinggevende zette een ongemakkelijke glimlach op, keek er 2 seconden naar, waarna we weer verder konden rijden. 

Lesson learned: 

1. Never leave your papers in the wrong hands;

2. Get mad and get things done. 

In totaal deden we iets meer dan 6 uur over een reis van 479 km van Duhok naar Bagdad. Een prima score, dankzij het feit dat we lekker door kunnen rijden en XO met gemak de 130 km per uur aantikt tussen alle controle posten door.  

Lege dieseltank: stress!

Dag 2 rijden ging een stuk soepeler, behalve dan dat ons dieseltank op een gegeven moment bijna leeg was, whoops. Gelukkig had Alexander nog 9 liter diesel in onze spare tanks gedaan, welke we aan de kant van de snelweg in onze auto gooiden. 

Een Iraki die ons al een paar keer voorbij was gereden met zijn familie en toen vrolijk zwaaide, stopte ook toen hij dit zag. Hij stapte uit en vertelde ons dat verderop een tankstation was. Eenmaal daar aangekomen, konden we helaas maar een bepaald maximum tanken, waarom weten we nog steeds niet. Dezelfde Iraki die eerder was gestopt, was hier ook weer gestopt om te checken of alles lukte en assisteerde ons om aan de andere kant van de snelweg te komen, waar nog een tankstation zat. Hier konden we gelukkig meer tanken…

Diesel is schaars

Ze hebben in het middden-oosten weinig diesel mogelijkheden, gezien alle auto’s op benzine rijden, op de vrachtauto’s na. En als je wel diesel kunt vinden is de volgende vraag of de diesel schoon genoeg is… Voor wat oudere auto’s zoals Toyota landcruisers is dit een minder issue. Maar voor onze spiksplinter nieuwe Grenadier kan dit nog wel eens voor problemen zorgen. Daarom hebben we altijd een dieselfilter bij ons! Hadden we dit achteraf geweten, dan hadden we waarschijnlijk beter voor een Benzine auto kunnen kiezen. Alhoewel met een benzine auto heb je in Zuid-Amerika weer problemen… En dat is een land die we ook nog heel graag met XO willen bezoeken… ;)

Arabic Hospitality

We kregen de brandstof cadeau van de man die ons hielp met tanken, maar vervolgens stond de Iraki die ons had geholpen erop om onze volle tank te betalen. Wederom een blijk van hun bizarre gastvrijheid. Na een leuk gesprek en een dankwoord vanuit ons vervolgden we onze weg weer.

Onze reddende engel Garghan, die ons hielp met het tanken van diesel.

We zijn dankbaar dat we veilig in Kuwait aangekomen zijn! Daarnaast willen we de Nederlands sprekende hoteleigenaar en Iraki Garghan bedanken voor de gastvrijheid  waarmee ze ons hebben ontvangen en geholpen. We hopen zeker nog een keer de prachtige natuur en gebouwen van Kurdisch Irak te verkennen, gezamenlijk met de schoonheden van buurland Iran!

Liefs,

Alexander en Willeke